مطالعه گسترده می یابد که خوشبختی برای همه یکسان نیست

چه چیزی واقعاً زندگی را رضایت بخش می کند؟ آیا این شادی که در یک کار پایدار ، یک خانواده دوست داشتنی یا یک سبک زندگی سالم یافت می شود؟ یا آیا خوشبختی بیشتر از درون به وجود می آید – یک حالت ذهن که رنگ ها را چگونه می بینید؟

برای چندین دهه ، محققان در مورد این موضوع بحث کرده اند ، و اغلب با خوشبختی به عنوان یک ایده یک اندازه متناسب رفتار می کنند. اما تحقیقات جدید از تیمی از روانشناسان نشان می دهد که خوشبختی ممکن است بسیار شخصی تر از آنچه تصور می کردیم باشد – و تلاش برای تقویت خوشبختی به همان روش برای همه ممکن است این علامت را از دست بدهد.

نظریه های دیرینه شادی در دو دسته گسترده قرار می گیرند: از پایین به بالا و از بالا به پایین. نظریه از پایین به بالا می گوید که خوشبختی از تجربیات روزانه شما شروع می شود. یک حقوق خوب ، یک خانه دنج یا روابط محکم همگی برای ایجاد یک زندگی رضایت بخش اضافه می شوند. نظرسنجی هایی مانند گزارش World Happiness از این دیدگاه استفاده می کند ، بهزیستی ملی را به مواردی مانند تولید ناخالص داخلی ، امید به زندگی و دسترسی به مراقبت های بهداشتی پیوند می دهد.

اما نظریه از بالا به پایین می چرخد. این نشان می دهد که اگر به طور کلی یک فرد خوشحال هستید ، به احتمال زیاد نسبت به شغل ، روابط یا سلامتی خود احساس خوبی دارید – مهم نیست که این بخش های زندگی چگونه به نظر می رسد. شخصیت ، طرز فکر و صفات عاطفی نحوه دیدن جهان را شکل می دهد.

برخی از محققان این موارد را در یک مدل دو طرفه ترکیب کرده اند. در این دیدگاه ، رضایت و رضایت از زندگی از بخش های خاصی از زندگی بر یکدیگر تأثیر می گذارد. چشم انداز ذهنی شما چه احساسی در مورد شغل خود دارد ، اما شغل شما همچنین می تواند خوشبختی کلی شما را بلند یا کاهش دهد. این تئوری محبوب شده است ، اما تا همین اواخر فرض بر این بود که به همان روش برای همه اعمال می شود.

بک گفت: “ما باید منابع خوشبختی را برای ایجاد مداخلات مؤثر درک کنیم.”

برای کشف این موضوع ، این تیم داده های بیش از ۴۰،۰۰۰ نفر در سراسر آلمان ، انگلیس ، سوئیس ، هلند و استرالیا را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. این افراد تا مدت ۳۳ سال در طی یک دوره ردیابی شدند. نظرسنجی ها رضایت کلی زندگی هر شخص را جمع آوری کرده و در پنج حوزه کلیدی احساس رضایت می کنند: کار ، درآمد ، مسکن ، سلامتی و روابط.

آنچه تیم پیدا کرد تعجب آور بود: تنها بخش کوچکی از مردم نشانه هایی از تأثیرات از بالا به پایین و پایین به بالا را نشان می دادند. بیشتر مردم فقط یک الگوی را دنبال می کردند – یا هیچ کدام.

حدود ۴۱-۵۱ ٪ از شرکت کنندگان متناسب با مدل پایین به بالا هستند. برای آنها ، پیشرفت در زندگی روزمره آنها – مانند سلامتی بهتر یا خانه جدید – به طور واضح منجر به رضایت کلی تر شد. ۱۹-۲۶ ٪ دیگر از مردم الگوی دو طرفه را نشان دادند. به نظر می رسید رضایت از زندگی آنها و رضایت دامنه بر یکدیگر تأثیر می گذارد.

تقریباً ۱۶-۲۰ ٪ از شرکت کنندگان معکوس را نشان دادند: یک الگوی از بالا به پایین. به نظر می رسید دیدگاه آنها از زندگی چگونه احساس می کند در مورد کار ، پول یا روابط. بقیه هیچ ارتباط مشخصی بین خوشبختی کلی و رضایت در هر حوزه نشان ندادند.

این گروه آخر محققان را متعجب کرد. به عنوان مثال ، آنها ممکن است از زندگی و شغل خود احساس خوشبختی کنند ، اما به نظر نمی رسید که این دو به مرور زمان به هم وصل شوند. بک به عوامل دیگر – مانند تروما شخصی ، ارزش های فرهنگی یا حتی حوادث تصادفی – می تواند نقش بیشتری برای این افراد بازی کند.

وی گفت: “آنچه بیرون می آید این است که ما گروه های تقریباً مساوی را می بینیم که هر الگوی را نشان می دهند.”

این مطالعه به یک موضوع عمیق تر در تحقیقات خوشبختی می پردازد. هنگامی که دانشمندان سعی می کنند از گروه های بزرگ نتیجه بگیرند ، ممکن است نحوه کار برای هر شخص را از دست بدهند. فقط به این دلیل که بیشتر مردم وقتی درآمد بیشتری کسب می کنند شادتر می شوند به این معنی نیست که افزایش حقوق کسی باعث خوشبختی آنها می شود.

بک گفت: “این مانند استفاده از اندازه متوسط ​​کفش برای انتخاب یک جفت کفش برای همه است.” “بعضی از افراد راحت خواهند بود. بیشتر این کار را نمی کنند.”

برای ساختن یک تصویر دقیق تر ، این تیم از مدل سازی شخصی استفاده می کند ، همچنین به عنوان تحقیقات ایدیوگرافی شناخته می شود. این رویکرد مردم را با هم جمع نمی کند. در عوض ، به مرور زمان به الگوهای فردی نگاه می کند. این نوع داده هایی است که می تواند به پاسخ نه فقط آنچه که کار می کند کمک کند بلکه برای چه کسی کار می کند.

مدل های آنها نشان داد که افراد می توانند ترکیبی منحصر به فرد از الگوهای از بالا به پایین و پایین به بالا داشته باشند. برخی از افراد نسبت به تغییرات در محیط خود به شدت واکنش نشان می دهند. برخی دیگر پایدارتر هستند و به راحتی در زندگی و فراز و نشیب زندگی نمی شوند. برای آنها ، تغییر ذهنیت ممکن است بیش از افزایش دستمزد اهمیت داشته باشد.

این یافته ها پیامدهای زیادی برای سیاست های عمومی و مداخلات سلامت روان دارد. اگر خوشبختی برای همه متفاوت به نظر می رسد ، پس تلاش برای بهبود آن با استفاده از یک روش کار نمی کند. کسی که خوشبختی او از مدل پایین به بالا پیروی می کند ممکن است از مسکن بهتر یا امنیت شغلی بهره مند شود. اما کسی که متناسب با مدل از بالا به پایین باشد ممکن است بیشتر از درمان یا قدردانی تمرین کند.

بک گفت: “این چیزها به طور جداگانه رفتار می شوند ، اما آنها واقعاً نیستند. آنها در سطح شخصی به یکدیگر تغذیه می شوند.”

مداخلات شخصی در حال حاضر وعده در پزشکی را نشان می دهد. تغییر مشابه در روانشناسی می تواند به استراتژی های شادی مؤثرتری منجر شود. درست همانطور که داروی دقیق درمان های مبتنی بر ژنتیک یا داده های بهداشتی فرد را می توان انجام داد ، مداخلات شادی می تواند بر اساس نحوه پردازش شخص رضایت از زندگی تنظیم شود.

و در حالی که مدل شخصی ممکن است پیچیده به نظر برسد ، ریشه در یک حقیقت ساده دارد: مردم متفاوت هستند. برخی از ما برای احساس شادی به تغییر بیرونی نیاز داریم. دیگران به صلح درونی احتیاج دارند. بعضی از آنها وقتی هر دو جمع می شوند شکوفا می شوند. و برای برخی ، خوشبختی یک رمز و راز است که هنوز توسط علم توضیح داده نشده است.

اما این مطالعه مسیری را به جلو ارائه می دهد. به جای مجبور کردن همه به یک مدل ، این درب را برای درک آنچه واقعاً مهم است – برای هر یک از ما – باز می کند.